میلگرد، مخفف میله تقویت کننده، یک میلگرد فولادی است که در ساخت و ساز بتن مسلح استفاده می شود. مفهوم بتن مسلح برای اولین بار در اواخر قرن نوزدهم توسعه یافت، اما اولین حق ثبت اختراع برای روشی برای تقویت بتن با فولاد در سال 1848 برای یک سازنده بریتانیایی به نام ویلیام ویلکینسون صادر شد. اولین تولید انبوه میلگرد در اوایل قرن بیستم با ظهور کارخانه های نورد جدید و تکنیک های ساخت صورت گرفت. این پیشرفتها امکان تولید میلگردهای بلندتر، صافتر و یکنواختتر را فراهم کرد که استفاده از آن را در پروژههای ساختمانی کارآمدتر و مقرون به صرفهتر کرد. امروزه میلگرد جزء اصلی صنعت ساختمان است و در طیف وسیعی از پروژه ها از پی های مسکونی کوچک گرفته تا ساختمان های تجاری و صنعتی بزرگ مورد استفاده قرار میگیرد.
میلگرد، یا میلگرد فولادی تقویت شده، یک جزء حیاتی در صنعت ساختمان است. برای ایجاد استحکام و پشتیبانی بیشتر برای سازه های بتنی مانند ساختمان ها، پل ها و جاده ها استفاده می شود. تولید میلگرد مهم است زیرا تضمین میکند که این سازه ها ایمن هستند و قادر به مقاومت در برابر نیروهایی هستند که برای تحمل آنها طراحی شده اند. علاوه بر این، استفاده از میلگرد می تواند به کاهش میزان بتن مورد نیاز در یک پروژه کمک کند که می تواند منجر به صرفه جویی در هزینه شود. به طور کلی، تولید میلگرد نقش حیاتی در ساخت زیرساختهای ایمن و کارآمد دارد.
تولید میلگرد که به عنوان فولاد تقویت کننده نیز شناخته میشود، شامل چندین مرحله است:
روش تولید میلگرد در کشورهای مختلف متفاوت است. در ادامه تعدادی از این روشها بررسی میشوند.
در ژاپن تولید میلگرد با استفاده از چندین روش انجام میشود که عبارتند از:
عملیات ترمو مکانیکی (TMT): روش TMT فرآیندی است که در آن میلگرد به صورت کنترل شده گرم و سرد می شود تا استحکام، شکل پذیری و چقرمگی آن بهبود یابد. میلگردهای TMT در ژاپن بسیار مورد استفاده قرار میگیرند و به دلیل کیفیت بالا شناخته شدهاند.
فرآیند خنکسازی کنترلشده: فرآیند خنکسازی کنترلشده یکی دیگر از روشهای مورد استفاده در ژاپن است که شامل خنککردن میلگرد با سرعت خاصی برای بهبود استحکام و شکلپذیری آن است.
فرآیند سطح آجدار: فرآیند سطح آجدار شامل نورد کردن میلگرد با سطح آجدار برای افزایش استحکام باند آن با بتن است.
فرآیند کوئنچ و خود تلطیف (QST): فرآیند QST روشی است که شامل گرم کردن میلگرد و سپس خاموش کردن آن با آب برای بهبود استحکام و شکلپذیری آن است.
فرآیند کشش سرد: فرآیند کشش سرد روشی است که شامل کشیدن سرد فولاد برای بهبود استحکام و پوشش سطحی آن است.
این روشها به طور گسترده در ژاپن برای تولید میلگردهای باکیفیت با خواص مکانیکی بهبود یافته استفاده میشود که مطابق با استانداردها و مقررات سختگیرانه صنعت ساختمان در ژاپن است. این روشها توسط استانداردهای بین المللی به خوبی شناخته شده اند و به طور گسترده در بسیاری از کشورها استفاده میشوند توجه به این نکته ضروری است که روش تولید انتخاب شده توسط سازنده به تجهیزات و قابلیتهای خاص آنها و همچنین مشخصات مورد نیاز پروژه بستگی دارد.
دو روش اصلی برای تولید میلگرد در اروپا وجود دارد:
روش سنتی: این روش شامل استفاده از کوره اکسیژن پایه (BOF) برای تولید فولاد است که سپس نورد شده و به میلگرد تبدیل میشود. این روش به عنوان روش سنتی شناخته می شود زیرا سال هاست مورد استفاده قرار می گرفته و امروزه نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.
روش کوره قوس الکتریکی (EAF): در این روش از فولاد قراضه به عنوان ماده اولیه اصلی استفاده می شود که در کوره قوس الکتریکی ذوب می شود. فولاد مایع سپس تصفیه شده، نورد می شود و به میلگرد تبدیل می شود. این روش نسبت به روش سنتی سازگارتر با محیط زیست است زیرا از فولاد بازیافتی استفاده میکند و انتشار کمتری تولید میکند.
هر دو روش از فرآیند یکسانی برای نورد، برش و تکمیل میلگرد استفاده میکنند.
علاوه بر این، پردازش ترمومکانیکی (TMP) نیز توسط برخی از تولیدکنندگان در اروپا به منظور بهبود ریزساختار و خواص مکانیکی میلگرد استفاده میشود. TMP فرآیند گرمایش و سرمایش کنترل شده است که قبل از نورد روی فولاد اعمال می شود تا خواص آن بهبود یابد.
هر دو روش به طور گسترده توسط تولید کنندگان اروپایی استفاده میشود و بسته به کاربرد خاص، نیازهای تولید و نگرانی های زیست محیطی، مزایا و معایب خاص خود را دارند.
در ایران روش سنتی رایجترین روش برای تولید میلگرد است. این روش شامل استفاده از یک کوره اکسیژن پایه (BOF) برای تولید فولاد است که سپس نورد شده و به میلگرد تبدیل میشود. در روش کوره اکسیژن پایه (BOF) از سنگ آهن، کک و فولاد قراضه به عنوان مواد اولیه اصلی استفاده می شود. در این روش سنگ آهن و کک را با هم مخلوط کرده و در کوره حرارت می دهند. سپس جریانی از اکسیژن به داخل کوره دمیده می شود که باعث می شود سنگ آهن با کک واکنش داده و فولاد مایع را تشکیل دهد. سپس فولاد در یک ملاقه ریخته می شود و به دستگاه ریخته گری پیوسته منتقل می شود و در آنجا به شکل تخته ها، بیلت ها یا شکوفه ها جامد می شود. سپس فولاد به میلگرد در یک کارخانه نورد نورد می شود. سپس میلگرد به طول مورد نیاز بریده می شود و قبل از بسته بندی و ارسال به مشتریان از نظر کیفیت بررسی می شود. ایران تولید قابل توجهی فولاد دارد و تعداد زیادی کارخانه فولادسازی دارد که بسیاری از آنها دولتی هستند. این کشور ظرفیت تولید بالایی دارد و فولاد را به کشورهای دیگر صادر می کند. برخی از شرکت های ایرانی نیز از روش کوره قوس الکتریکی (EAF) و فرآوری ترمومکانیکی (TMP) برای تولید میلگرد استفاده می کنند، اما روش سنتی همچنان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.
سخن پایانی
در این مقاله روش تولید میلگرد، به عنوان پرکاربردترین مقطع فولادی، به صورت مرحله به مرحله شرح داده شده و تفاوت آن در کشورهای مختلف بررسی شده است. شما میتوانید با مراجعه به سایت گرفت، اطلاعات دقیقی از این محصول فولادی و شرایط تهیه آن به دست آورید.