رقابت شدید فولادی ها برای شکستن رکوردهای بیشتر

در حال حاضر واحدهای تولیدی صنعت فولاد بر سوابق تولیدی خود تمرکز کرده اند که در گزارش عملکرد سال گذشته مشخص شده است. این یک دستاورد قابل توجه است، به ویژه اینکه صنعت فولاد در سال گذشته با چالش های متعددی به ویژه در حوزه تامین انرژی مواجه بود که هم بر برنامه های تولید و هم بر صادرات تاثیر گذاشت. با وجود این، واحدهای فولادی همچنان به رکوردشکنی ادامه می دهند و تولیدکنندگان فولاد برای افزایش تولید و تصاحب سهم بیشتری از بازارهای داخلی و صادراتی درگیر رقابت شدیدی هستند. با این حال، تأثیرات مثبت و منفی این رکوردها همچنان قابل مشاهده است، زیرا صنعت فولاد تنها دو سال با تحقق چشم انداز 1404 فاصله دارد.

بخش فولاد به عنوان یک صنعت حیاتی نقش بسزایی در رشد اقتصادی و ارزآوری کشور داشته است. در دهه 1990، این صنعت برای تامین نیازهای کشور مجبور به واردات فولاد بود، اما امروزه یکی از ده تولیدکننده برتر در سراسر جهان است و سهم مهمی در صادرات به ویژه در دوران تحریم دارد. این امر منجر به افزایش توجه دولت به حلقه میانی زنجیره ارزش فولاد و در نتیجه توسعه سریعتر این صنعت شده است. با این حال، این تمرکز به قیمت توسعه بالادستی تمام شده است و منجر به چالش‌هایی مانند کمبود تامین مواد خام می‌شود که کارگران فولاد را وادار به روی آوردن به معدن برای به دست آوردن مستقیم منابع لازم کرده است.

علیرغم انتقادها، تصمیم اجازه دادن به کارگران فولاد برای شرکت در فعالیت های معدنی به تضمین ادامه تولید فولاد کمک کرده است. با این وجود، چالش هایی مانند کمبود تامین برق و گاز تولید فولاد را در سال گذشته با مشکل مواجه کرده است و دستیابی به اهداف تولید را دشوار کرده است. تولیدکنندگان فولاد بارها از مشکلات زیرساخت انرژی و زیان های ناشی از آن شکایت داشته اند و کنفرانس ها و نشست های زیادی برای رسیدگی به این مشکل برگزار شده است. کمبود گاز بر صادرات نیز تأثیر گذاشته و حضور ایران در بازارهای خارجی را کاهش داده است. این چالش ها تهدیدی جدی برای تحقق چشم انداز 1404 است که هدف آن تولید 55 میلیون تن فولاد در دو سال است. با این وجود، اخیراً واحدهای فولادی حتی با وجود چالش‌ها و انتقادات مداوم نسبت به اتکای صنعت به مواد خام و زیرساخت‌های انرژی، از شکستن رکوردهای متوالی تولید خبر داده‌اند.

تولیدکنندگان فولاد علیرغم مواجهه با چالش هایی مانند کمبود تامین برق و گاز، در رقابت شدیدی برای ثبت رکوردهای جدید تولید شرکت می کنند. این رکوردشکنی ها که از قبل برنامه ریزی شده اند، می توانند تاثیرات مثبت و منفی داشته باشند. از یک طرف، افزایش تولید می تواند فروش و سودآوری را افزایش دهد و به نفع سهامداران باشد. از سوی دیگر می‌تواند منجر به تشدید رقابت بین واحدهای فولادی برای اجرای طرح‌های توسعه برای افزایش تولید شود و بحران‌های موجود در صنعت را تشدید کند. رکود بخش ساختمان همچنین فولادسازان در بازار داخلی را با چالش مواجه می کند. برای توجیه افزایش تولید و استفاده از ظرفیت های موجود، دولت نیازمند تحریک بازارهای مرتبط با صنعت فولاد است. این چالش‌ها میتواند بر روی نرخ محصولات فولادی از جمله قیمت میلگرد تاثیرگذار باشد.

تولیدکنندگان فولاد امیدوارند با کسب سهم بیشتر در بازارهای صادراتی، ثبت رکوردهای متوالی منجر به افزایش درآمد ارزی شود. با این حال، این امر تا حد زیادی به سیاست ها و تصمیمات ناگهانی دولت بستگی دارد، همانطور که در تصمیم وزارت صنعت، معدن و تجارت مبنی بر وضع عوارض صادراتی بر محصولات معدنی و صنایع معدنی از جمله فولاد در بهار 1401 نشان داده شد. این تصمیم غیرمنتظره یک تأثیر قابل توجهی بر صادرات که منجر به کاهش 15 درصدی نسبت به مدت مشابه در سال 1400 شده است. چنین رویدادهایی توانایی دولت را در برهم زدن برنامه‌های بلندمدت صنعت فولاد برای صادرات نشان می‌دهد و اتکای صرف به افزایش صادرات برای ادامه شکستن تولید را دشوار می‌کند. سوابق.

به طور خلاصه، تولیدکنندگان فولاد با وجود چالش هایی مانند کمبود تامین برق و گاز، برای ثبت رکوردهای جدید تولید به شدت رقابت می کنند. این دستاوردهای رکوردشکنی می تواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد و به مداخله دولت برای تحریک بازارهای مرتبط با صنعت فولاد نیاز دارد. در حالی که تولیدکنندگان فولاد امیدوارند درآمدهای ارزی خود را از طریق صادرات افزایش دهند، تصمیمات ناگهانی دولت می تواند برنامه های آنها را مختل کند و نیاز به استراتژی های جایگزین را برجسته کند.