تولید 220 هزار تن شمش روی در سال

رئیس انجمن سرب و روی ایران بیان کرد: ما از لحاظ سرب و روی در مقام ۱۲ تا ۱۵ دنیا هستیم و بر اساس ارزیابی‌هایی که تاکنون داشته‌ایم از ذخایر خوبی در این زمینه برخوردار هستیم؛ اما متأسفانه عمق شناسی ما در بخش معدن پایین بوده و در دنیا چیزی حدود ۱۵۰۰ متر حفاری می‌کنند و ماده معدن را بیرون آورده و پس از آزمایشات شروع به استخراج خواهند کرد. حسن حسینقلی  اضافه کرد که ما در قسمت اکتشافات ضعیف عمل می‌کنیم و نهایتاً تا ۳۰۰ متر در حفاری می‌توانیم پیش برویم. این ذخایر را می‌توانیم بگوییم که بسیار کم بوده و با توجه به پتانسیلی که ایران دارد می‌تواند رتبه‌های خوبی را با اکتشافات کامل و واقعی به دست آورد. این شناسایی‌هایی که در حال حاضر در ایران انجام می‌شود، کامل نیست.

رئیس انجمن سرب و روی در ادامه مباحثش این گونه گفت که از جهت صنایع وابسته به سرب و روی می‌توانیم بگوییم که در صنایع خیلی جلوتر از معدن‌ها هستیم. در جهان زمانی که یک معدن اکتشاف می‌شود متناسب با آن ماده معدنی و تناژ و عیار و نوع ماده معدنی آن صنعت و کارخانه تاسیس و تعریف می‌کنند و سپس احداث خواهند کرد. وی ادامه داد در گذشته معدن انگوران خاک می‌فروخت و به برخی از واحدهای روی داده و این تعهد را داشت که خاک برخی از واحدها را تامین نماید تا به مرور زمان این تعهداتی که داشت از بین رفت و الان معدن انگوران از ۱۴ درصد بیشتر فلز مورد نیاز را تامین می‌کند که حدود ۴۷۵ هزار تن ظرفیت نصب شده کارخانجات روی را شامل می‌شود. به عبارتی خاک می‌تواند از معدن انگوران تهیه شود اما متاسفانه ما از ترکیه و آفریقا آن را وارد می‌کنیم و در آنجا بهره‌وری شده و تولید شمش روی صورت می‌گیرد و این ۴۷۵ هزار تن ظرفیت عملی و اجرایی حقیقت دارد؛ اما در سال ۲۲۰ هزار تن تولید می‌شود. طی سال گذشته بیشتر واحد‌ها در سه ماه تابستان برق نداشتند و در سه ماه زمستان هم گاز نداشتند و بر این اساس بیشتر این واحدها در تعطیلی بودند. حسینقلی تصریح کرد که از ۲۲۰ هزار تن حدوداً ۴۰ هزار تن در ایران مورد مصرف قرار می‌گیرد و بقیه آن را صادر خواهیم کرد. یعنی این بخش ارزآور بوده و اگر بیشتر شود قطعا می‌تواند فعالیت ارزآوری به حساب آید. اکثرا روی که تولید می‌کنیم به ترکیه صادر خواهد شد.

او در ادامه به این مسئله اذعان کرد که ما در بخش روی چیزی به عنوان بازیافت نداریم؛ زیرا هیچ فلز روی را نمی‌توانیم، بازیافت نماییم؛ زیرا روی را بر روی گالوانیزه برده و نمی‌توانند آن را جدا کنند؛ تنها در صورتی امکان‌پذیر است که در کوره‌های القایی و ضایعات آهن ذوب شود تا مقداری از این روی بخار شده و تنها کمی از آن قابلیت و مصرف دارد. حسینقلی به این موضوع اشاره داشت که در سال چیزی حدود ۱۰۰ هزار تن کنسانتره سرب را تولید می‌کنیم و گفت حدود ۶۰ هزار تن آن صادر شده و ۴۰ هزار تن نیز در خود ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد که مصرف کنسانتره سرب در شرکت ملی سرب و روی ایران بوده و از این عدد ۳۰ هزار تن شمش سرب تولید شده و سرب استفاده شده در باتری هم از بازیافت باتری به دست خواهد آمد. این مسئله بر قیمت آهن و سایر محصولات نیز موثر خواهد بود. رئیس انجمن سرب و روی این موضوع هم اشاره داشت که طی سه سال گذشته ما توانستیم باتری را صادر کنیم. این در حالی است که زمانی ما خودمان واردکننده بودیم. در سال‌های گذشته ما مقدار بسیار زیادی قراضه باتری را به کشور وارد می‌کردیم و با توجه به مشکلاتی که برای محیط زیست به وجود می‌آمد این‌ها را ذوب و صادر می‌کردند که خوشبختانه محیط زیست توانست از آنها جلوگیری کند.