چالش و برنامه کاهش اثرات کربن در جهان منجر به ایجاد تفکر جدیدی در مورد تولید فولاد شده و محققان در حال بررسی راهکارهای متعدد و نوآورانهای برای کاهش اثرات زیست محیطی این صنعت هستند. در نتیجه برنامههای متعدد زیست محیطی برای کاهش ردپای کربن درجهان، ما شاهد افزایش مطالعات در برای تولید فولاد پایدار با کمترین سطح انتشار گازهای گلخانهای هستیم. از آن جهت که صنعت فولاد یکی از بزرگترین مصرفکنندگان برق در جهان است که حدود 2 درصد از مصرف جهانی انرژی را به خود اختصاص میدهد، یکی از عمده راهکارهایی که میتوان برای کاهش ردپای کربن در این صنعت استفاده کرد، بهینه سازی برق مصرفی و همچنین حرکت به سمت انرژیهای تجدیدپذیر در کارخانههای فولادی است.
فولاد همچنین کربن قابل توجهی به عنوان محصول فرعی این فرآیند تولید میکند. کربن در فرآیند فولاد به اشکال مختلفی همچون دی اکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن و دی اکسید گوگرد ظاهر میشود و تخمین زده میشود که این صنعت هرساله تقریباً 1 الی 2 درصد از کل انتشار گاز کربن دی اکسید ساخته دست بشر را منتشر میکند.
چندین تکنیک نوآورانه در کارخانههای ذوبِ آهن و فولاد در سرتاسر جهان در حال توسعه و آزمایش هستند که استفاده از انرژی باد در خط مقدم چنین مطالعاتی قرار دارد. در سالهای اخیر، صنعت فولاد تحت فشار فزایندهای برای کاهش ردپای کربن خود قرار گرفته است و در پاسخ، بسیاری از تولیدکنندگان فولاد به تکنیکهای کربنزدایی مانند توربینهای بادی روی آوردهاند تا اتکای خود به سوختهای فسیلی را کاهش دهند.
البته استفاده از نیروی باد در کارخانههای فولادی موضوع جدیدی نیست. در واقع، اولین کوره بلند با استفاده از انرژی باد در سال 1902 در سوئد ساخته شد. این فناوری از آن زمان در طول سالها توسعه و بهبود یافته است و امروزه به طور گسترده برای تولید برق در مقیاس جهانی استفاده میشود.
اگرچه پتانسیل صنعت فولاد برای جایگزینی سوختهای فسیلی بسیار زیاد است، اما موانعی برای پذیرش آن به عنوان منبع انرژی جایگزین وجود دارد. مانع اصلی برای اتخاذ یک منبع انرژی جایگزین، مشکلات مالی است. جابجایی و تحول انرژی در این صنعت به سرمایهگذاری بزرگی در زیرساختها نیاز دارد. فولاد همچنین کاربرد های دیگری در سایر زمینهها به جز ساخت و ساز و تولید دارد. صنایع دیگر ممکن است نتوانند چنین سرمایهگذاری را توجیه کنند؛ اما این تحول، در قیمت آهن آلات اثر بسیاری دارد.
راههای بسیار دیگری وجود دارد که از طریق آنها تولید فولاد میتواند در طول زمان بدون به خطر افتادن کیفیت یا عملکرد، پایدارتر شود. با این حال، هنوز تحقیقات زیادی باید انجام شود تا این روشها بتوانند در مقیاس بزرگ اجرا شوند.